Bir neçə il öncə Mehrigül təhsil almaq üçün Misrə səfər edib və orada ailə həyatı qurub. 2015-ci ildə o Çinə qayıdaraq ailəsinə baş çəkmək qərarına gəlib. Vətənə dönən kimi onu dərhal saxlayaraq uşaqlarından ayırıblar. Daha sonra uşaqlarından biri ölüb.
Çin höküməti üç il ərzində uyğur qadına ölkədən çıxmağa icazə verməyib. Mehrigül üç dəfə Sincan düşərgəsində olub. Nəhayət ötən yay ona Çinə qayıtmaq şərtilə Misirə səfər etməyə icazə veriblər. Qahirədə o amerikalı diplomatlarla təmas qurub və onlar onu Birləşmiş Ştatlara gətiriblər.
ABŞ Konqresindəki çıxışı zamanı Mehrigül tərcüməçinin köməyi ilə Sincan tərbiyə düşərgələrindəki saxlandığı vəziyyətdən danışıb:
“Məni yerin altındakı və heç bir pəncərəsi olmayan kameraya göndərdilər. Orada hər şeyə nəzarət etmək üçün 4 divarın dördündə də videokameralar quraşdırılmışdı. Kamerada mənimlə birgə 60-a yaxın adam var idi. Gecələr 15 qadın digərləri rahat yata bilsin deyə, ayaq üstə dururdular. Biz hər iki saatdan bir yerimizi dəyişirdik.
Su və az miqdarda düyüdən ibarət səhər yeməyindən öncə biz kommunist partiyasını tərənnüm edən mahnılar oxumalı idik. Onlar bizə bilmədiyimiz dərmanlar və ağ maye içirirdilər. Dərmanlardan sonra qadınların bir çoxunda ginekoloji problemlər yaranırdı və bəziləri hətta ölürdülər.
Məni hündür oturacaq olan xüsusi otağa apardılar. Əllərimi və ayaqlarımı xüsusi lentlə oturacağa bağladılar. Gözətçilər keçəl qırxılmış başıma xüsusi dəbilqə taxdılar. Hər dəfə bədənimdən tok keçirəndə bədənim əsirdi və mən damarlarımda ağrı hiss edirdim. Məni təhqiramiz sözlərlə alçaldırdılar və günahımı boynuma almağım üçün təzyiqlər göstərirdilər. Onlar mənə anam və oğlumun öldüyünü, atamın isə ömürlük cəzaçəkmə məntəqəsində həbsdə olduğunu söyləyib, mənim ailənin “parçalanmasına” səbəb olduğumu bildirirdilər.
Sonuncu dəfə məni elə bərk döydülər ki, yalvardım ki, məni öldürsünlər”.
Rəsmi Pekin “siyasi tərbiyə düşərgələrindəki” işgəncələr barədə ittihamları rədd edir. İnsan Hüquqlarının Çin üzrə nümayəndəsi Li Syaotsyun sentyabrın 13-də “Reuters”-ə verdiyi müsahibəsində işgəncə və təzyiq iddialarından danışıb.
“Mərkəzlərdə heç bir təzyiq yoxdur. Onlar təlimlər keçərək yenidən kvalifikasiyalarını artırırlar. Sonra daha yaxşı iş tapacaqlar və əsas qanunları öyrənəcəklər,” o deyir.
Çinin Böyük Britaniyadakı səfiri Lyu Syaomin də həmçinin Sincandakı etnik azlıqların sıxışdırılması barədə iddiaları inkar edib.
Sentyabrın 10-u “Human Rights Watch” beynəlxalq təşkilatı Çində məhbusların ağır saxlanma şərtləri barədə hesabat dərc edib. Təşkilat Çin hökümətini tənqid edərək, rəsmi Pekini düşərgələrdəki məhbusları azad etməyə çağırıb.
(Amerikanın səsi)
